Er zijn opnieuw schietpartijen in het nieuws en daarmee de zoveelste oproep om wat aan de eeuwenoude wapenwet -- die vastgelegd is in het 2e amendement van de grondwet -- te doen. En tegelijkertijd is een groep Amerikanen die het er niet mee eens is.
In Nederland is het soms moeilijk te begrijpen wat er zo moeilijk aan is. Toen Tristan van der V. in Alphen aan de Rijn een winkelcentrum binnenliep en begon te schieten, werden de wetten, regels en gedragscodes onmiddellijk aangescherpt. In de Verenigde Staten werkt dit niet zo. Het is een getouwtrek tussen een groep die de wet wil veranderen, en een groep die de rechten op hun wapens onder geen enkele voorwaarde willen inperken.
De wetenschappers van George Washington University Law School en Yale Law School hebben het probleem in 2006 al eens onderzocht. Het idee over wapenbezit zit in de cultuur ingebakken, maar er zijn twee partijen die recht tegenover elkaar staan:
Voor de ene partij in de Amerikaanse samenleving symboliseren schietwapens eer, menselijke macht over de natuur en individuele zelfredzaamheid. Door beperkingen in de wapenwet af te wijzen, bevestigen zij de waarde van deze betekenissen en ondersteunen ze de visie voor een goede maatschappij die zij vertegenwoordigen.
Er is echter nog een partij in de Amerikaanse samenleving voor wie schietwapens iets anders vertegenwoordigen: een in stand houden van een ongeoorloofde sociale hiërarchie, de verheffing van geweld boven verstand, en de uiting van een collectieve onverschilligheid ten opzichte van het welzijn van vreemdelingen. Deze individuen ondersteunen instinctief beperkingen omtrent wapenbezit als een methode om deze tendensen te weerleggen en om een alternatieve visie van een goede maatschappij te promoten die gelijkheid, sociale solidariteit en beschaafde non-agressie.
Deze culturele visies bestrijden elkaar en dat drijft de, voor ons Nederlanders een vaak verwarrende, discussie omtrent aanpassingen in de wapenwet.
Bron
Geen opmerkingen:
Een reactie posten