Ze volgen elkaar in rap tempo op: berichten over schietpartijen in de Verenigde Staten.
In Nederland hebben we, op Alphen aan de Rijn na, geen grote schietpartijen zoals ze regelmatig in het nieuws zijn in de Verenigde Staten. Maar we hebben wel de zogenoemde gezins- of familiedrama's. Omdat de media daar in het verleden zo uitgebreid over rapporteerde en er allerlei specialisten op los lieten om alles te verklaren, werd het probleem steeds groter.
Uiteindelijk leidde dit tot kopieergedrag. Een reeks media reportages over een familiedrama zorgde er onherroepelijk voor dat er meerdere, soms wel vijf of zes, direct er op volgden. Er is toen een media code afgesproken in de media. Nu worden alleen maar de meest minimale feiten gerapporteerd, en verder niets. Het probleem is nu hanteerbaarder geworden.
Filmrecensent Roger Ebert heeft iets dergelijks opgemerkt in een recensie van de film "Elephant" in 2003, toen ging het over de schietpartij op Columbine Highschool:
Laat me je een verhaal vertellen. De dag na Columbine, werd ik geïnterviewd door een nieuwsprogramma van Tom Brokaw.
De verslaggeefster had een theorie toegeschreven gekregen en zocht naar sound-bites om deze te ondersteunen. "Zou u niet zeggen,' vroeg ze, 'dat schietpartijen als deze beïnvloed worden door gewelddadige films? Nee, zei ik, dat zou ik niet zeggen. "Maar de 'Basketball Diaries' dan?" vroeg ze. "Is daar niet een scene van een jongen die een school inloopt met een machine geweer?' De obscure film uit 1995 met Leonardo DiCaprio had inderdaad een korte fantasiescene in die trant, zei ik, maar de film was een flop (bracht slechts $2,5 miljoen op), en het is erg onwaarschijnlijk dat de Columbine moordenaars deze hebben gezien.
De verslaggever keek teleurgesteld, dus gaf ik haar mijn theorie. "Gebeurtenissen als deze," zei ik, "als ze al beïnvloed zijn door wat dan ook, dan zijn ze dat door nieuwsprogramma's als de uwe. Als een verwarde jongen een school binnenloopt en begint te schieten, wordt het een groot media evenement. Netwerken onderbreken de reguliere programmering en gaat er dan het klokje mee rond. Het verhaal krijg een logo en een tune; deze jongens werden omgedoopt als de 'Trench Coat Mafia'. De boodschap is duidelijk voor andere gestoorde kinderen in het land: Als ik mijn school kapot schiet, dan kan ik beroemd worden. De televisie praat dan over niemand anders dan ik. Experts zullen proberen te achterhalen wat ik dacht. De kinderen en leerlingen op school zullen zien dat ze niet met mij moesten sollen. Ik ga in grote glorie ten onder."
In het kort, zei ik, zijn gebeurtenissen als Columbine veel minder beïnvloed door gewelddadige films dan door CNN, NBC Nightly News en andere nieuwsmedia die de moordenaars verheffen door ze te willen verklaren. Ik prees het beleid van de Sun-Times waar onze redacteur zei dat de krant niet meer schietpartijen op school op de voorpagina zou zetten. De verslaggeefster bedankt me en zette de camera uit. Uiteraard werd het interview nooit gebruikt. Ze vonden genoeg 'hoofden' die gewelddadige films de schuld gaven, en iedereen was blij.Wat zijn volgens jullie de redenen dat het in de Verenigde Staten zo uit te hand lijkt te lopen als het gaat om schietpartijen?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten